Ελπίδες...

Αποφάσισα πως θέλω να ξεχάσω
όχι την βαρετή ζωή μου,ούτε τα όνειρα που δεν πραγματοποίησα.
Θέλησα μόνο να ξεχάσω τις ελπίδες,
αυτές τις ελπίδες που σε δένουν σφιχτά με πράγματα και καταστάσεις.
Που βρίσκουν πάντα στόχο την απροστάτευτη καρδία σου και σε πνίγουν
που δεν κατάφερες να απαρνηθείς αυτά που ποθείς.
Τις ελπίδες που αν κ δεν φαίνονται σε τυρρανάνε.
Που σε κάνουν να πέφτεις όλο και πιο χαμηλά....σε πιο βαθύ σκοτάδι.
Που σε κάνουν φίλο με την απελπισία και τον πόνο.
Το μόνο που σου μένει στο τέλος.....είναι η ελπίδα πως θα ξεχάσεις.