Σκοτάδι....

Ανοίγω τα μάτια μου...σε ψάχνω...λείπεις....θύμαμαι...
Έφυγες...δε θα ξανάρθεις....θα σε θυμάμαι...
Οι ώρες μακριά σου είναι ατελέιωτες...σκοτεινές....μοναχικές....
Πρέπει να συνεχίσω - έτσι μου λένε - αλλά πως ζει κανείς χωρίς καρδιά;
Πρέπει να σε θυμάμαι....για να ξεφύγω από το σκοτάδι...αλλά στο σκοτάδι είμαστε πάλι οι δυο μας...τελικά θα μείνω...αγαπώ το σκοτάδι...μόνο σ' αυτό σε νιώθω πάλι δίπλα μου....
Κλείνω τα μάτια μου....αγάπη μου είμαστε πάλι μαζί.

Ελπίδες...

Αποφάσισα πως θέλω να ξεχάσω
όχι την βαρετή ζωή μου,ούτε τα όνειρα που δεν πραγματοποίησα.
Θέλησα μόνο να ξεχάσω τις ελπίδες,
αυτές τις ελπίδες που σε δένουν σφιχτά με πράγματα και καταστάσεις.
Που βρίσκουν πάντα στόχο την απροστάτευτη καρδία σου και σε πνίγουν
που δεν κατάφερες να απαρνηθείς αυτά που ποθείς.
Τις ελπίδες που αν κ δεν φαίνονται σε τυρρανάνε.
Που σε κάνουν να πέφτεις όλο και πιο χαμηλά....σε πιο βαθύ σκοτάδι.
Που σε κάνουν φίλο με την απελπισία και τον πόνο.
Το μόνο που σου μένει στο τέλος.....είναι η ελπίδα πως θα ξεχάσεις.