Trapped

Θέλω τόσα να γράψω μα από πού να αρχίσω; Σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου και μπλοκάρω. Πνίγομαι. Τα παρατάω. Ας πάω μια βόλτα να πάρω αέρα. Αλλά πού να πάω; Δεν έχω να πάω πουθενά…Τρομάζω. Όλοι λείπουν…Απελπίζομαι. Δε πειράζει…θα μείνω μέσα. Ανοίγω την τηλεόραση…να χαζέψω…να ξεχάσω…αλλά με κούρασε και αυτή. Όλο τα ίδια και τα ίδια. Την κλείνω. Ας κοιμηθώ, γυρίζω…ξαναγυρίζω.. τίποτα. Ας ονειρευτώ. Νομίζω ξέχασα πως γίνεται και όλα μοιάζουν με εφιάλτες. Πόσο θα ‘θελα να πάω μια βόλτα. Μια βόλτα πίσω ,στα παλιά, να γελάσω, να ηρεμίσω.
Χτυπάει το τηλέφωνο. Κάποιος με θυμήθηκε. Κάποιος σημαντικός. Κάποιος που στηρίζεται πάνω μου. Πρέπει να τον βοηθήσω…μπορώ; Οφείλω να μπορώ! Με χρειάζεται. Θα τα καταφέρω; Πρέπει να τα καταφέρω. Είμαι δυνατή- νομίζω-Πρέπει να είμαι. Ελπίζω να βοήθησα.
Νιώθω αχάριστη. Δε μου λείπει τίποτα και όμως πνίγομαι. Τι άλλο θέλω πια; Αντικειμενικά έχω όλα όσα θα ήθελα ποτέ…κι όμως κάτι λείπει. Νομίζω πως μου λείπω εγώ. Νομίζω πως χάθηκα κάπου ανάμεσα στη διαδρομή να τα προλάβω όλα. Μήπως αντί να τα προλάβω τα έχασα; Έφτασα τα 23 και τι έχω κάνει; Τίποτα. Τουλάχιστον έτσι νιώθω. Από δω και πέρα έτσι θα ’ναι ; Δεν μου αρκεί. Να και ο εγωισμός μου…δε μπορώ να γλιτώσω. Αχαριστία, Εγωισμός, Ανυπομονησία, Ανεπάρκεια….μα γιατί;

Καθρεύτης

Φύγε.. Δεν αντέχω το βλέμμα σου.

Τι με κοιτάς? Μια εικόνα είμαι και εγώ..μια καλλικατζούρα χωρίς καρδιά. Ή καλύτερα με μια καρδιά κρυφή… άσχημη… που μόνο να πληγώνει ξέρει. Κοίτα με… ψεύτικη είμαι. Δε με θες. Όχι εμένα..την ψεύτικη εικόνα θες… μα τώρα δεν μπορώ να τη στηρίξω..άρχισα να κουράζομαι. Μοιάζω άτρωτη… ψυχρή ..γελάω με όλα και όλους. Ο κυνισμός μου μεγαλώνει. Τίποτα δεν είναι δικό μου. Ούτε το γέλιο ούτε τα λόγια… ούτε τίποτα… έμαθα να κρύβομαι πίσω από πρόσωπα και καταστάσεις. Και είμαι καλή σ’ αυτό.. κανείς δεν κατάλαβε τίποτα μέχρι τώρα. Δε θέλω να με βλέπουν… και άλλωστε τι να δουν? Η ασχήμια μου κρύβεται πίσω από ένα ψεύτικο γέλιο. Μόνο λίγοι μπορούν να το καταλάβουν. Και αυτοί με κοιτάνε όπως εσύ. Βλέμμα γεμάτο λύπηση.. Θα θελα να μπορούσα να έχω και εγώ καρδιά… δεν μπορώ. Έχεις γνωρίσει άνθρωπο άλλο, χωρίς καρδία? Μπα… όλοι έχουν. Μέχρι κ εγώ.. δε μου φαίνετε ε? Η δικιά μου είναι άδεια τι να την κάνει κανείς??? Δεν έχει τίποτα. Τίποτα που να μπορεί να δώσει. Τίποτα που να λαχταρά. Τις αρκούν λίγες στιγμές. Κ συ μου τις έδωσες. Ώρα να φύγεις. Μη μένεις άλλο… γιατί φοβάμαι πως θα σου ζητήσω να…. Όχι! Φύγε! Δεν έχει τίποτα για σένα εδώ. Τα έδωσα όλα. Αυτά τα λίγα που είχα κάποτε… τα έδωσα. Ή μάλλον μου τα πήραν. Ξεπούλησα. Φύγε. Τι κάθεσαι δε με ακούς??? Α… έφυγες. Πάλι μιλάω μόνη. Δεν πειράζει… συνήθισα πια.

1.Όνομα: Δέσποινα

2.Γενέθλια: 21/3

3. Ζώδιο: Κριός

4. Χρώμα μαλλιών: κόκκινο(προς το παρόν)

5. Χρώμα ματιών: Καστανά

6. Έχεις ερωτευτεί ποτέ? Ναι. Μια φορά.

7. Είδος μουσικής που ακούς: Ότι έχει ενδιαφέρον στίχο

8. Χαρακτήρας Disney/Warner Bross: Ντόναλτ…

9. Ποιός φίλος/φίλη σου μένει πιο μακριά? Η Μαρία..στη Λευκάδα

10.Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις: Ένα συγκεκριμένο άτομο σκέφτομαι

11.Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν αποχωρίζεσαι ποτέ: Το κινητό και το mp3 player

12.Τί έχεις στον τοίχο σου? Φωτογραφίες από άτομα σημαντικά στη ζωή μου.

13.Τί έχεις κάτω από το κρεβάτι σου? Τίποτα… κρατάω χώρο για το τέρας.

14.Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τι θα έκανες? Θα τρόμαζα αρχικά, θα σηκωνόμουν, θα έβλεπα τι έγινε, θα προσπαθούσα να καταλάβω πως έγινε και μετά (γαμώτο) θα το μάζευα.

15.Αγαπημένος αριθμός: 21

16.Αγαπημένο όνομα: Αλέξανδρος

17.Το χόμπι σου: Περπάτημα

18.Που θα ήθελες να ήσουν τώρα: Στην αγορά… με τα παιδιά.

19.Μία ευχή για το μέλλον: Υγεία και νερό

20.Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποιά εποχή θα πήγαινες? Στην Αναγέννηση.

21.Φωτιά!Πάρε κάτι μαζί σου: Το laptop μου και το κινητό μου. Ίσως και κανένα ρουχαλάκι.

22.Αγαπημένο λουλούδι: Γαρδένια

23.Αγαπημένη σειρά: Prison Break, Friends, How I meet your mother..κ.α

24.Αγαπημένη ταινία: Man of iron

25.Αγαπημένο τραγούδι: Fallen-Delerium

26.Αγαπημένο βιβλίο: Το μονόγραμμα.

27.Αγαπημένο ζώο: χμ…. όλα!

28.Αγαπημένο ρούχο: Ότι να’ ναι..φτάνει να ναι βολικό.

29.Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα: Κανείς.

30.Αγαπημένο χρώμα: Μαύρο και κόκκινο

31.Αγαπημένο φαγητό: Παστίτσιο, Μουσακάς… και μακαρόνια σε όλες τις version

32.Με ποιόν χαρακτήρα cartoon (Disney,WB,comiks) ταυτίζεσαι: Με κανένα.

33.Κακή συνήθεια: Όταν νευριάζω λέω πολλά… και πληγώνω άτομα που αγαπώ.

34.Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει: Συνέχεια χαρούμενη

35.Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει: Τα νεύρα μου…(θα έλεγα και την γκρίνια μου..αλλά αν δεν γκρινιάζεις και λίγο δεν έχει αξία)

36.Συνηθισμένη ατάκα: Πάμε παρακάτω…

37.Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις: Συγγραφέας

38.Μεγαλύτερος φόβος: Να χάσω κάποιον δικό μου.

39.Η καλύτερη pizza: Του George στη Λυγιά.

40.Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι: μια από τις πιο έμπιστες παρέες.

Καλό ταξίδι....

Λένε πως το γέλιο δίνει ζωή,
εσύ γελούσες πάντα. Λες και είχες βρει το μυστικό της ευτυχίας. Όταν σε γνώρισα μου είπες πως είμαι άνθρωπος γιατί και εγώ γελούσα...πως βλέπεις την ψυχή μου και σου φτιάχνω τη διάθεση.Γέλασα...και σου'βαλα ποτό. Δε χρειαζόταν να πούμε τίποτα αλλο. Μάθαμε ο ένας τον άλλο με ένα χαμόγελο και ένα βλέμμα.
Είχες περάσει πολλά μα ποτέ δεν το έβαλες κάτω :Έτσι είναι η ζωή,έλεγες και χαμογελούσες.
Στεκόσουν πάντα έξω από το μαγαζί...ρουφούσες τη ζωή βλέποντας κόσμο να περνά και γέλαγες με το άγχος και την γκρίνια τους. Εσύ δεν γκρίνιαζες ποτέ
Μέχρι και εκείνη την ώρα - την τελευταία σου- γελούσες. Ήξερες πως ήρθε το τέλος νωρίς κοίταξες στα μάτια το θάνατο,του χαμογέλασες- χωρίς πίκρα,χωρίς στεναχώρια,χωρίς παράπονο- του έκλεισες το μάτι και έφυγες μαζί του.
Όλος ο κόσμος σε υποδέχτηκε....σε περιμέναμε στη γέφυρα. Και συ πιο όμορφος από ποτέ..φορώντας το πιο γλυκό χαμόγελό σου μας αποχαιρέτισες
Καλό σου ταξίδι...

Αγάπη...

κι όμως ήρ8ες...σε περίμενα.Ήλπιζα να σε γνωρίσω...Σε βρήκα σε ένα ζευγάρι μάτια μελαγχολικα...και μια αγκαλιά που μέσα της χάνομαι...σε ένα χαμόγελο γλυκό και ένα γέλιο αυθεντικό...σε ένα χάδι που τα γιατρεύει όλα ...σε μια καρδία τρυφερή...μια σκέψη ανέμελη και σε ένα φιλί μόνο δικό μας. Πέρασαν κίολας τόσα χρόνια...και ακόμη είσαι εδω...ξέρω ότι δε θα φύγεις ποτε...όπως ξέρω πως κάθε μέρα θα σαι δίπλα μου.

Αγγελέ μου..

Αδερφέ μου,
Σήμερα μου έκαναν μια ανόητη ερώτηση. Πραγματικά ανόητη. Με ρώτησαν τι θα άλλαζα στη ζωή μου. Για μια στιγμή σκέφτηκα πως θα θελα να μην υπήρχε ο χαμός σου. Πως θα’ θελα να είχα την ευκαιρία να σε δω, να σε αγγίξω, να σε ακούσω… πράγματα που ποτέ δε μου έδωσες την ευκαιρία να το κάνω. Βιάστηκες βλέπεις να πας στον ουρανό, ήθελες να μάθεις κ συ να πετάς ψηλά, ελεύθερος μαζί με τους αγγέλους. Ούτε που σκέφτηκες τι άφηνες πίσω.
Όμως ξέρεις…. το ξανασκέφτηκα και είδα πως αν δεν έφευγες τόσο γρήγορα από κοντά μας ίσως να μη σε ένιωθα τόσο δίπλα μου. Τώρα μπορώ να σε νιώθω εδώ… Νιώθω το χέρι σου να μου σκουπίζει τα δάκρυα όταν κλαίω, νιώθω την ανάσα σου κάθε βράδυ πάνω από το προσκεφάλι μου που με προσέχεις μη δω τίποτα στον ύπνο μου και με τρομάξει. Νιώθω το τράνταγμα του γέλιου σου όταν και εγώ γελάω. Και με όλα αυτά ξεχνάω πως μου λείπεις…. Αν είναι δυνατόν!Περιμένω τη στιγμή που θα βρεθούμε όλοι μαζί σαν πραγματική οικογένεια.
Απάντησα λοιπόν πως δε θα άλλαζα τίποτα. Γιατί ότι θέλω είναι πάντα δίπλα μου έστω και αν δεν μπορώ να το ακούσω, να το δω, να το αγγίξω. Σημασία έχει ότι το νιώθω.